Zdanie twierdzące, którego orzeczenie zasadnicze stanowi forma czasownika BE, ma w języku angielskim zazwyczaj następującą budowę:
Podmiot + Orzeczenie zasadnicze + Reszta orzeczenia
That's Susan.
My name is Robert.
I'm a schoolboy.
Peter's shoes are black.
W zdaniu przeczącym po formie czasownika BE stanowiącej orzeczenie zasadnicze występuje wyraz przeczący not.
I'm not busy now.
Robert isn't a schoolboy.
Peter and Mike aren't here.
W zdaniach pytających forma czasownika BE stanowiąca orzeczenie zasadnicze występuje przed podmiotem.
Wyraz pytający + Orzeczenie zasadnicze + Podmiot
What's that?
Who are you?
Where are Paul and Mike?
What colour is Susan's dress?
Orzeczenie zasadnicze + Podmiot + Reszta orzeczenia
Is that Susan?
Are you busy now?
Is Robert here?
Formy osobowe czasowników, które - tak jak wyrazy am, is, are w powyższych przykładach - w zdaniach pytających występują przed podmiotem, a w zdaniach przeczących mają bezpośrednio po sobie słowo not, będziemy odtąd nazywać operatorami. Wszystkie formy osobowe czasownika BE są operatorami.
Formy czasownika BE w czasie teraźniejszym znajdziesz tutaj.
piątek, 5 lutego 2010
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz